Our Dermatol Online. 2011; 2(3): 158-170
Date of submission: 08.04.2011 / acceptance: 29.05.2011
Conflicts of interest: None
DERMATOLOGY EPONYMS – PHENOMEN / SIGN – LEXICON (D)
Brzeziński Piotr1, Wollina Uwe2, Poklękowska Katarzyna3, Khamesipour Ali4,
Herrero Gonzalez Jose Eugenio5, Bimbi Cesar6, Di Lernia Vito7, Karwan Krzysztof8
16th Military Support Unit, Ustka, Poland. brzezoo77@yahoo.com
2Department of Dermatology & Allergology, Hospital Dresden-Friedrichstadt, Academic Teaching Hospital of the Technical University of Dresden, Dresden, Germany wollina-uw@khdf.de
3Mazowiecki Branch of the National Health Fund, Warsaw, Poland kasiapokle@yahoo.pl
4Center for Research and Training in Skin Diseases and Leprosy, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran khamesipour_ali@yahoo.com
5Malalties Ampul.lars i Porfíries, Departament de Dermatologia, Hospital del Mar, Barcelona, Spain JHerrero@parcdesalutmar.cat
6Brazilian Society of Dermatology cbimbi@terra.com.br
7Department of Dermatology, Arcispedale Santa Maria Nuova, Reggio Emilia, Italy vito.dilernia@asmn.re.it
8The Emergency Department, Military Institute of Medicine, Warsaw, Poland karwankris@wp.pl
How to cite an article: Brzezinski P, Wollina U, Poklękowska K, Khamesipour A, Herrero Gonzalez JE, Bimbi C, Di Lernia V, Karwan K. Dermatology eponyms – phenomen / sign –Lexicon (D). Our Dermatol Online 2011; 2(3): 158-170.
DANIELSSEN’S SIGN
Anesthetic leprosy. A form of leprosy chiefly affecting the nerves, marked by hyperesthesia succeeded by anesthesia, and by paralysis, ulceration, and various trophic disturbances, terminating in gangrene and mutilation. In 1895 I presented to the Ohio State Medical Society two sisters, natives of Ohio, who manifested appearances of anesthetic leprosy. Synonyms: Danielssen disease, Danielssen-Boeck disease, dry leprosy, trophoneurotic leprosy.
OBJAW DANIELSSENA
Anesthetic leprosy. Postać trądu głównie wpływająca na nerwy, początkowo charakteryzuje się oznaczone przeczulicą, następcą znieczulicą i parali?em, owrzodzeniem i ró?nymi zaburzeniami troficznymi, kończąca się w gangreną i okaleczeniem. W 1895 roku przedstawiono w Ohio State Medical Society dwie siostry z Ohio, u których występowały objawy anesthetic leprosy. Synonimy: choroba Danielssena, choroba Danielssen-Boeck, suche trąd, trofoneurotyczny trąd.
 Figure 1. Danielssen’s sign
|
DANIEL CORNELIUS DANIELSSEN
In 1839, Daniel Cornelius Danielssen (1815–1894) was appointed as physician-in-chief. Initiated a scientific study of the Leprosy in collaboration with a another dermatologist. Director of the Bergen Leprosy Hospitals and mentor of Hansen.
W 1839 roku Daniel Cornelius Danielssen (1815- 94) został powołany na stanowisko lekarza naczelnego. Zainicjował badania naukowe dotyczące Trądu we współpracy z innymi dermatologami. Dyrektor Bergen Leprosy Hospitals i mentor Hansena.
 Figure 2. Daniel Cornelius Danielssen
|
DAPAONG SIGN
City in Togo (Savanes Region). Fever and multi-ndular disease of the colon saused bu infection wiyh the zoonotic Oesophagostomum bifurcum roundworm.
OBJAW DAPAONG
Miasto w Togo (region Savanes). Gorączka i choroba wieloguzkowa jelita grubego wynikająca z zaka?enia glistą Oesophagostomum bifurcum.
 Figure 3. Oesophagostomum bifurcum roundworm
|
DARIER’S SIGN
Refers to the urtication and erythematous halo that are produced in response to rubbing or scratching of lesions of cutaneous mastocytosis.
OBJAW DARIERA
Odnosi się do bąbla pokrzywkowego i rumieniowego halo, które są wytwarzane w odpowiedzi na pocieranie i drapanie zmian skórnych w skórnej mastocytozie.
 Figure 4. Cutaneous mastocytosis. Darier’s sign
|
 Figure 5. Darier’s sign
|
FERDINAND JEAN DARIER
French dermatologist, 1856-1931. Called the „father of modern dermatology in France”. Born in Budapest, Hungary. Studied with Louis-Antoine Ranvier (1835– 1922) at the Collège de France. Darier discovered several diseases, most notably Darier’s disease, a peculiar figurate erythema, which he identified in 1889 as psorodermose folliculaire végétante. The other diseases were a follicular keratosis (Darier- White syndrome), acanthosis nigricans, dermatofibrosarcoma (Darier-Ferrand disease), erythema annularis, subcutaneous sarcoidosis (Darier-Roussy sarcoid), and a Darier’s sign observed in mastocytosis. Darier wrote the dermatology textbook Précis de dermatologie, which was published in 1909 and translated into Spanish, German and English.He was also the editor of the dermatological encyclopedia Nouvelle Pratique Dermatologique, which was published in eight volumes.
Francuski dermatolog, 1856-1931. Nazywany „ojcem nowoczesnej dermatologii we Francji”. Urodzony w Budapeszcie, Węgry. Studiował z Louis-Antoine Ranvier (1835/22) w Collège de France. Darier odkrył kilka chorób, przede wszystkim chorobę Dariera, w swoisty, figuracyjny rumień, który zidentyfikował w 1889 roku jako psorodermose folliculaire végétante. Innymi chorobami były: follicular keratosis (zespół Darier- White), rogowacenie ciemne, dermatofibrosarcoma (choroba Darier-Ferrand), obrączkowaty rumień, podskórna sarkoidoza (sarkoidoza Darier-Roussy) oraz objaw Dariera obserwowany w mastocytozie. Darier napisał podręcznik dermatologii Précis de dermatologie, który został opublikowany w 1909 roku i przetłumaczony na język hiszpański, niemiecki i angielski. Był równie? redaktorem dermatologicznej encyklopedii Nouvelle Pratique Dermatologique, która została opublikowana w ośmiu tomach.
 Figure 6. Ferdinand Jean Darier
|
DARIER’S DISEASE SIGN
Keratosis follicularis.
OBJAW CHOROBY DARIERA
Keratosis follicularis.
 Figure 7. Darier’s disease sign
|
 Figure 8. Darier’s disease sign
|
DEBRE’A SIGN
(phenomenon of Debre) Absence of measles rash at the site of iniection of convalescent measles serum.
OBJAW DEBRE
Brak objawów wysypki w przebiegu odry w miejscu wstrzyknięcia surowicy rekonwalescenta odry.
ROBERT DEBRE
A French pediatrician and bacteriologist, (1882, Sedan, Ardennes – 1978). A member of the Académie de Médecine, he was a colleague and close friend of professors Jean Quenu and Albert Besson, who in 1950 identified cats to be the natural reservoir of the Cat scratch disease. In 1946, he wrote with Pr. Paul Rohmer a famous manual entitled „Traité de Pathologie Infantile” (2500 pages, 2 volumes) which became a reference for a whole generation of pediatricians.
Francuski pediatra i bakteriolog (1882, Sedan, Ardennes -1978). Członek Académie de medycyny, był przyjacielem i kolegą profesorów Jean Quenu i Albert Besson, którzy w 1950 r. określili rezerwuar choroby kociego pazura. W 1946 roku napisał z Pr. Paul Rohmer’em słynny podręcznik zatytułowany „Traité de Pathologie Infantile” (2500 stron, 2 tomy), który stał się punktem odniesienia dla całego pokolenia pediatrów.
 Figure 9. Robert Debre
|
DEEP RED HAIR SIGN
The deep reddish brown hair found in handlers of crude aniline.
OBJAW GŁĘBOKO CZERWONYCH WŁOSÓW
Głęboko czerwono-brązowe włosy występujące u handlarzy aniliny.
DELHI BOIL SIGN (India)
Fever, pancytopenia, hepatosplenomegaly, caused by the zoonotic transmission of the protozoal Leishmania species by the bite of phlebotomine sand flies. The disease can exist in visceral, cutaneous, and mucosal forms. Characterized by ulcerative skin lesions.
OBJAW OWRZODZENIA Z DELHI (Indie)
Gorączka, pancytopenia, hepatosplenomegalia, spowodowane przez ukąszenie moskitów i przekazania chorobotwórczych pierwotniakowych z gatunków Leishmania. Choroba mo?e występować w postaci trzewnej, skórnej i błon śluzowych. Charakteryzuje się wrzodziejącymi zmianami skórnymi.
 Figure 10. Delhi boil sign
|
 Figure 11. Delhi boil sign
|
DE MORGAN’S SIGN
(cherry angioma, senile angiomas). Non cancerous are cherry red papules on the skin.
OBJAW DE MORGANA
(cherry angioma, senile angiomas). Nie nowotworowe, wiśniowego koloru grudki zlokalizowane na skórze.
 Figure 12. De Morgan’s sign
|
CAMPBELL GREIG DE MORGAN
English physican (1811-1876). He was born at Clovelly near Bideford, Devon, England. He trained at University College Hospital, London and at the Middlesex Hospital where he remained for the rest of his career. In 1841 he became a lecturer in forensic medicine and in 1845 professor of anatomy. He also pursued an interest in the arts. His a bust is located at the Middlesex Hospital, London.
Angielski lekarz (1811-1876). Urodził się w pobli?u Clovelly Bideford, Devon w Anglii. Studiował na University College Hospital w Londynie, a w Middlesex Hospital, gdzie pozostał do końca swojej kariery. W 1841 roku został wykładowcą medycyny sądowej oraz w 1845 roku profesorem anatomii. Wykazywał tak?e zainteresowanie sztuką. Jego popiersie znajduje się w Middlesex Hospital w Londynie.
 Figure 13. Campbell Greig de Morgan
|
DENNIE’S SIGN
Dennie-Morgan sign. A secondary crease in the lower eye lids. A sign of atophic dermatitis. Also known as Morgan’s line.
OBJAW DENNIEGO
Objaw Dennie-Morgana. Dodatkowy fałd na dolnej powiece. Objaw atopowego zapalenia skóry. Znany równie? jako linie Morgana.
 Figure 14. Dennie sign
|
CHARLES CLAYTON DENNIE
American dermatologist (1883-1971). Remembered for Dennie-Marfan syndrome and Dennie-Morgan fold. Received his BS degree from Baker University in 1908 and his medical degree from the University of Kansas in 1912. During the war he served as a major in the Army Medical Corps and was in charge of the embarkation camp at Bordeaux, France, in 1918. His experiences in Boston and in France and the new and fairly recent discoveries in the fields of bacteriology and immunology whetted his interest in the study of syphilis. His study of syphilis led to the publication of four books including one on congenital syphilis and another on the history of syphilis.
Amerykański dermatolog (1883-1971). Pamiętany z opisu zespołu Dennie-Marfana oraz fałdu Dennie- Morgana. Uzyskał stopień licencjata w Uniwersytecie Baker w 1908 roku i stopień medyczny na Uniwersytecie w Kansas w 1912 roku. Podczas wojny słu?ył w stopniu majora w armii Medical Corps i był odpowiedzialny za obóz w Bordeaux, Francja, w 1918 roku. Jego doświadczenia w Bostonie i Francji i najnowsze odkrycia w dziedzinie bakteriologii i immunologii zapoczątkowały zainteresowania w badaniu nad kiłą. Jego badania nad kiłą doprowadziły do opublikowania czterech ksią?ek, w tym jednej o kile wrodzonej, a pozostałe na temat historii kiły.
 Figure 15. Charles Clayton Dennie
|
DERCUM’S SIGN
Synonim adiposis dolorosa. Dercum disease. Is an unusual progressive syndrome of unknown etiology characterized by multiple painful lipomas that arise in adult life, most often affecting postmenopausal women who are obese.
OBJAW DERCUMA
Synonim adiposis dolorosa. Choroba Dercuma. Jest niezwykłym progresywnym zespółem o nieznanej etiologii, charakteryzuje się mnogimi tłuszczaki, które pojawiają się w dorosłym ?yciu, najczęściej dotyczą kobiet po menopauzie cierpiących na otyłość.
 Figure 16. Dercum’s sign
|
FRANCIS XAVIER DERCUM
American neurologist (1856–1931). Graduated from the University of Pennsylvania Medical School in 1877. Specialised in treating nervous and mental disorders.
Amerykański neurolog (1856–1931). Absolwent University of Pennsylvania Medical School w 1877 roku. Specjalizował się w leczeniu zaburzeń nerwowych i psychicznych.
 Figure 17. Francis Xavier Dercum
|
DESCOT’S SIGN
Scrotal hematoma suggesting pelvic fracture.
OBJAW DESCOTA
Krwiak moszny sugerujący złamanie miednicy.
 Figure 18. Descot’s sign
|
DEVERGIE’S SIGN
Synonym pityriasis rubra pilaris.
OBJAW DEVERGIE
Synonim pityriasis rubra pilaris.
MARIE GUILLAUME ALPHONSE DEVERGIE
French physician (1798-1879). In 1834 he became a physician of Parisian hospitals (médecin des hôpitaux), and in 1840 at the Hôpital Saint-Louis, where he practiced medicine until his retirement. In 1874 he was elected president of the Académie de Médecine. In 1856 Devergie was the first to describe a rare dermatological disorder known as pityriasis rubra pilaris, which is sometimes referred to as Devergie’s disease. In 1854 published an important textbook on skin diseases titled Traité pratique des maladies de la peau In France Devergie is justly considered one of the founders of forensic medicine. In 1836 he published a two-volume book on judicial medicine called Medecine legale, theorique et pratique.
Francuski lekarz (1798-1879). W 1834 roku został lekarzem w paryskim szpitalu (médecin des Hôpitaux), a w 1840 roku w Hôpital Saint-Louis, gdzie praktykował medycyny a? do emerytury. W 1874 roku został wybrany na prezydenta w Académie de Médecine. W 1856 Devergie był pierwszym, który opisał rzadką chorobą dermatologiczną znaną jako pilaris rubra pityriasis, co jest czasem określane jako choroba Devergie’s. W 1854 roku opublikował wa?ny podręcznik chorób skóry pt Traité pratique des maladies de la peau We Francji Devergie jest słusznie uwa?any za jednego z twórców medycyny sądowej. W 1836 roku opublikował ksią?kę dwutomową o nazwie Medecine legale, théorique et pratique.
 Figure 19. Marie Guillaume Alphonse Devergie
|
DICKINSON’S SIGN
Blue saliva. Dickinson describes a women whose saliva was blue; besides this nothing was definitely the matter with her. It seemed however, that the color was due to some chemic-pencil poisoning rather than to a pathologic process. Paget cites an instance of blue saliva due to staining the tonuge in the the same manner. Most cases of anomalus coloring of this kind can be subsequently traced to artificial substances; unconsciously introduced.
OBJAW DICKINSONA
Niebieska ślina. Dickinson opisuje kobiety, których ślina miała niebieski kolor, poza tym były zdrowe. Wydawało się jednak, ?e kolor miał związek z pewnym zatruciem chemikaliami-ołówka, a nie procesem chorobowym. Paget przytacza przykład niebieskiej śliny ze względu na barwienia języka w tym kolorze. Większość przypadków anomalii zabarwienia tego rodzaju mo?e być następnie nieświadomie wprowadzonych sztucznych substancji.
WILLIAM HOWSHIP DICKINSON
British physician (1832-1913). He worked at Great Ormond Street Hospital. He was involved in the early characterization of what came to be known as Alport syndrome. Dr Dickinson was physician at the children’s hospital from 1869 to 1874. He was censor and curator of the museum at the Royal College of Physicians, and examiner in medicine to the Royal College of Surgeons, and to the universities of Cambridge, London and Durham. Although a general physician, he was best known as a kidney specialist with regards his adult patients.
Angielski lekarz (1832-1913). Pracował w Great Ormond Street Hospital. Brał udział w opisie zespołu Alporta. Dr Dickinson był lekarzem w szpitalu dla dzieci 1869/74. Był cenzorem i kustoszem muzeum w Royal College of Physicians, ekspertem w dziedzinie medycyny w Royal College of Surgeons oraz na uniwersytetach w Cambridge, Londynie i Durham. Mimo, ?e był lekarzem ogólnym, najbardziej znany był jako specjalista w zakresie chorób nerek u osób dorosłych.
 Figure 20. William Howship Dickinson
|
DIMPLE OR BUTTON SIGN
Sign in dermatofibroma. Lateral pressure produces a with an overlying depression in the center of the papule. A central depression or dimple elicited within a lesion when it is squeezed along its margins.
OBJAW DOŁKA LUB GUZIKA
Objaw w dermatofibroma. Ciśnienie boczne wytwarza depresję le?ącej w centrum grudki. Wgłębienie lub dołek wywołany rozprę?eniem zmiany wzdłu? jej brzegów.
 Figure 21. Dimple sign
|
DIRT EATER’S SIGN
Visceral larva migrans, fever, rash and eye lesions that mimic retinoblastoma. Infection is from eating dirt with contains the embryonic eggs of the zoonotic Toxocara roundworms in dog and cat faeces.
OBJAW ZANIECZYSZCZONEGO JEDZENIA
Larwa wędrująca trzewna, gorączka, wysypka i zmiany oczne, które naśladują retinoblastoma. Zaka?enie następuje po zjedzeniu zanieczyszczonego pokarmu kałem psów i kotów, zawierającego chorobotwórcze jaja glisty Toxocara.
DIRTY NECK SIGN
On the sides of neck gray-brown discoloration meshed in atopic dermatitis.
OBJAW BRUDNEJ SZYI
Na skórze, na bocznych powierzchniach szyi szarobrązowe, siatkowate przebarwienie w AZS.
DOBRAVA SIGN
Dobrava/Belgrade virus, Bulgaria. Rapid fever, kidney failure, severe pain and bleeding rash which progresses to death in 15% of victims. Caused by a zoonotic hantaviruses infectious process known sa hemorrhagic fever with renal syndrome.
OBJAW DOBRAVY
Dobrava/Belgrad wirus, Bułgaria. Gwałtowna gorączka, niewydolność nerek, silny ból i krwotoczna wysypka, które doprowadza do śmierci w 15% przypadkach. Spowodowany przez odzwierzęce hantawirusy; znana jako gorączka krwotoczna z zespołem nerkowym
DOBRIZHOFFER’S SIGN
At age seven Abipones boys pierce their arms in imitation of their parents. This is a sign of cosmetic mutilation.
OBJAW DOBRIZHOFFERA
W wieku siedmiu lat chłopcy z plemiona Abipones przekłuwali swoje ramiona, naśladując swoich rodziców. Jest to znak, kosmetycznego okaleczenia.
MARTIN DOBRIZHOFFER
September 7, 1717 – July 17, 1791. Was an Austrian Roman Catholic missionary. Was born in Graz. He joined the Society of Jesus in 1736, and in 1749 proceeded to Paraguay, where for eighteen years he worked devotedly first among the Guaranis, and then among the Abipones. Returning to Europe and wrote the history of his mission.
07. września 1717 – 17 lipca 1791. Był austriackim katolickim misjonarzem. Urodził się w Graz. Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w 1736 roku, w 1749 wyjechał do Paragwaju, gdzie przez osiemnaście lat pracował z oddaniem wśród Guaranis, a następnie wśród Abipones. Po powrocie do Europy i napisał historię swojej misji. DOG SIGN When a dog trained to detect cancer has a positive finding from smelling a patient’s skin, breath, urine, etc. OBJAW PSA Występuje, kiedy pies przeszkolony w wykrywaniu raka u pacjenta osiągnie pozytywny wynik po zapachu skóry pacjenta, oddechu, moczu, itp.
 Figure 22. Martin Dobrizhoffer with Abipones
|
DOVER’S POWDER SIGN
Pin-point pupils, muscular limpness, face pale or blue. Indication of opium poisoning. Dover’s Powder, developed and described by the British physician Thomas Dover in 1732, was one of the more popular and enduring of the opium-based medications that were widely used in the United States and Europe prior to the twentieth century. The result was a painreducing potion that might induce a sense of euphoria but could not be ingested in large quantities because of its emetic properties. Taken as a nonprescription medicine over 200 years.
OBJAW PROSZKU DOVERA
Plamki typu pin-point, osłabienie mięśni, blada lub niebieskawa twarz. Wskazuje na zatrucie opium. Proszek Dovera, został opracowany i opisany przez brytyjskiego lekarza Thomasa Dovera w 1732 roku. Był jednym z bardziej popularnych i trwałych na bazie opium leków, który był powszechnie stosowany w Stanach Zjednoczonych i Europie przed XX wiekiem. W efekcie zmniejszający ból eliksir, wywoływał uczucie euforii, ale nie mógł być spo?ywany w du?ych ilościach ze względu na jego właściwości wymiotne. Wydawano go jako lek bez recepty przez 200 lat.
 Figure 23. Dover’s Powder
|
THOMAS DOVER
English physician and explorer. 1660-1742. Studied medicine at Oxford University in the 1680s. Dover practiced medicine for over fifty years, although during his lifetime he was more famous for his exploits as an adventurer. His involvement in the early slave trade and in the plundering of Spanish settlements off the coast of South America brought him fortune and fame. In 1732, probably to attract patients to his new practice in London, Dover published An Ancient Physician’s Legacy to His Country, one of the earliest medical treatises written for the general public. The book listed forty-two ailments with successful treatments used by Dover, and included the testimonial letters of many „cured” patients. The book enjoyed popular success and was reprinted eight times. One remedy described in the book, the use of mercury, earned him the nickname during his lifetime of the Quicksilver Doctor, but the formula for Dover’s Powder, has proven to be his most enduring legacy.
Angielski lekarz i badacz. 1660-1742. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Oksfordzie w 1680 r. Dover praktykował od ponad pięćdziesięciu lat, choć za ?ycia bardziej znane są jego wyczyny jako awanturnika. Jego zaanga?owanie na początku handlem niewolnikami i grabie?ą hiszpańskich osiedli na wybrze?u Ameryki Południowej przyniosła mu fortunę i sławę. W roku 1732, prawdopodobnie w celu przyciągnięcia pacjentów do jego nowej praktyki w Londynie, Dover opublikował „An Ancient Physician’s Legacy to His Country”, jeden z pierwszych traktatów medycznych napisany dla ogółu społeczeństwa. W ksią?ce wymienione są czterdzieści dwie dolegliwości z powodzeniem wyleczonych przez Dovera, zawierają referencje i listy wielu „wyleczonych” pacjentów. Ksią?ka cieszyła sukcesem i została przedrukowana osiem razy. Jednym ze środków opisanych w ksią?ce, była rtęć, co przyniosło mu przydomek Doktor Quicksilver, ale formuła „Powder Dover”, okazała się jego najbardziej trwałym dziedzictwem.
 Figure 24. Thomas Dover greets Alexander Selkirk on the South Pacific island of Más a Tierra. Illustration by an anonymous artist in Strong LAG.
|
DRACULA’S SIGN
Severe mutilating skin lesions caused by photosensivity, neurological disruptions, liver pathology, and purple urine. These are indications of forms of porphyria. It is now suggested that Vlad Dracul the 15th century slayer prince, also known as Vlad the Implaner suffered from hereditary porphyria. Disease can be manifested with painful cutaneus photosensitivity, allowing some victims to only come out after dark caused them to be sadly mistaken for vampires. Also called Vampire’s disease.
OBJAW DRACULI
Cię?kie okaleczające zmiany skórne spowodowane przez nadwra?liwość na światło słoneczne, zaburzenia neurologiczne, patologia wątroby oraz fioletowy mocz. Są to wykładniki odmiany porfirii. Obecnie te objawy sugerują, ?e Vlad Dracul, XV-to wieczny ksią?ę, zabójca, znany tak?e jako Vlad cierpiał na dziedziczną porfirię. Choroba mo?e manifestować się z bolesną, skórną nadwra?liwością na światło, pozwalając „ofierze” wyjść tylko po zmroku spowodowało to niestety mylone określanie ich jako wampirów. Zwany tak?e chorobą Wampira.
VLAD III DRACULA (VLADISLAUS)
Vlad III the Impaler. Prince of Wallachia, dynasty of Basarab. (1431–1476). It’s best known for his resistance against the Ottoman Empire and its expansion. His postmortem moniker of „Impaler” originated in his killing opponents by impalement. In Turkish, he was known as „Kaz?kl? Voyvoda” which means „Impaler Prince”. Was born in Sighisoara, Transylvania (part of the Kingdom of Hungary at the time).
Vlad III Palownik. Ksią?ę Wołoski, Z dynastii Basarabów. (1431-1476). Jest najbardziej znany z oporu przeciwko Imperium Ottomańskiemu i jego ekspansji. Jego przydomek „Palownik” maił związek z nabijaniem jego przeciwników na pal. W Turcji, był znany jako „Kaz?kl? Voyvoda” co oznacza „ksią?ę Palownik”. Urodził się w Sighisoara, Siedmiogród (część Królestwa Węgier w tym czasie).
 Figure 25. Vlad III Dracula
|
DUBOIS’S SIGN
Shortness of the little finger in congenital syphilis.
OBJAW DUBOIS
Skrócenie małego palca w kile wrodzonej.
PAUL ANTOINE DUBOIS / CHARLES DU BOIS
French obstetrician Paul Dubois (1795-1871). Swiss dermatologist Charles du Bois (1874-1947). According to the current literature, the term „du Bois sign” characterizes the condition of a shortened fifth finger as a symptom of congenital syphilis, Down syndrome, dyscrania, and encephalic malformation. Modern medical dictionaries and text books attribute the eponym to the French gynecologist Paul Dubois. Yet, a literature analysis revealed incorrect references to the person and unclear definitions of the term. Voelpel and Muehlberger findings showed that the origin of the term is based on observations made by the Swiss dermatologist Charles du Bois in connection with congenital syphilis.
Francuski ginekolog Paul Dubois (1795-1871). Szwajcarski dermatolog Charles du Bois (1874-1947). Według aktualnej literatury termin „objaw du Bois” charakteryzuje stan skróconego palca piątego jako objaw kiły wrodzonej, zespołu Downa, dyskranii i deformacji mózgowej. Nowoczesne medyczne słowniki i podręczniki kierują eponim do francuskiego ginekologa Paula Dubois. Jednak analiza literatury wykazała nieprawidłowe odniesienia do osoby i niejasne definicje tego pojęcia. Badania Voelpel i Muehlberger wykazały, ?e pochodzenie słowa opiera się na obserwacjach poczynionych przez szwajcarskiego dermatologa Charles du Bois w związku z kiłą wrodzoną.
 Figure 26. Paul Antoine Dubois
|
DUBOIS’S CHEST SIGN
The development of multiple abscesses in the thymus gland in congenital syphilis.
OBJAW KLATKI PIERSIOWEJ DUBOISA
Rozwój mnogich ropni w grasicy w kile wrodzonej.
DUCT SIGN
A red spot seen at the orifice of the parotid duct in mumps.
OBJAW KANAŁU (PRZEWODU, CEWKI)
Czerwona plama, którą mo?na zobaczyć w ujściu przewodu ślinianki w śwince.
DUHRING’S SIGN
Synonym: dermatitis herpetiformis.
OBJAW DUHRINGA
Synonim: dermatitis herpetiformis.
 Figure 27. Duhring’s sign
|
LOUIS ADOLPHUS DUHRING
American dermatologist. 1845-1913. Professor of dermatology at the University of Pennsylvania. After a stint with the 32nd Regiment of Pennsylvania Volunteers in the American Civil War, Duhring enrolled at the University of Penn’s Medical School. In 1870, he established the Dispensary for Skin Diseases in Philadelphia. In 1876 Duhring was a founding member of the American Dermatological Society. Between 1876 and 1880 he wrote the „Atlas of Skin Diseases”, and in 1877 published „A Practical Treatise on Diseases of the Skin”, a textbook which established Duhring as a leading authority in American dermatology.
Amerykański dermatolog. 1845-1913. Profesor dermatologii na Uniwersytecie w Pensylwanii. Po wyścigu z 32. pułku z Pensylwanii jako wolontariusz w czasie wojny secesyjnej, Duhring ukończył studia na University of Medical School Penna. W 1870 roku zało?ył Ambulatorium chorób skóry w Filadelfii. W 1876 Duhring był jednym z zało?ycieli Amerykańskiego Towarzystwa Dermatologicznego. W latach 1876 i 1880 roku napisał „Atlas of Skin Diseases”, a w 1877 opublikował „Praktyczny Traktat o chorobach skóry” podręcznik, który usytuował Duhringa jako czołowy autorytet w Amerykańskiej dermatologii.
 Figure 28. Louis Adolphus Duhring
|
DUKE’S SIGN
An alleged exanthematosus contagious disease resembling rubella, scarlatina, and measles. It is marked by lamellar desquamation of the skin. Also called fourth disease, rubeola scarlatinea, Dukes disease, Dukes- Fiłatow disease.
OBJAW DUKESA
Rzekomy wysypka choroby zakaźnej przypominająca ró?yczkę, szkarlatynę i odrę. Cechuje ją lamelarne złuszczanie skóry. Zwany równie? czwartą chorobą, rubeola scarlatinea, chorobą Dukesa, chorobą Dukesa- Fiłatowa.
CLEMENT DUKES
English physician. (1845-1925). In 1871 was appointed medical officer at Rugby school, a position he held until 1908. At Rugby he won world-wide renown for his books and articles on schoolboy health and health care. In the 80s Nineteenth century provided a description of the epidemic in Rugb (known English private school.) Never subsequently described in other cases, the fourth disease. In 1900 he published an article entitled «On the confusion of two diseases under the name of rubella (Rose Rash).
Angielski lekarz. (1845-1925). W 1871 został powołany na stanowisko lekarza w szkole Rugby, stanowisko to piastował a? do 1908 roku. Na Rugby zdobył światową sławę za jego ksią?ki i artykuły dla uczniów i opieki zdrowotnej. W latach 80. XIX wieku przedstawił opis epidemii w Rugb (znana angielska szkoła prywatna). Nigdy później nie opisano innych przypadków czwartej choroby. W 1900 roku opublikował artykuł zatytułowany „Na pomieszanie dwóch chorób pod nazwą ró?yczka (Ró?owa wysypka).
NICOLAI FEODOROVICH FILATOV
Russian pediatrician (1847-1902). Father of Russian Pediatrics. After graduating from the University of Moscow he returned to his district to practise as a country doctor. Undertook further training in Vienna, Paris, Berlin and in Prague. After two years he returned to Moscow and began working and teaching in the Old Children’s Hospital in 1876. In 1891 he was appointed professor of paediatrics. In 1892 the Moscow Paediatric Society was founded and Filatov was appointed as its president.
Rosyjski pediatra (1847-1902). Ojciec Pediatrii rosyjskiej. Po ukończeniu Uniwersytetu Moskiewskiego powrócił do wykonywania zawodu lekarza. Podjął dalsze kształcenie w Wiedniu, Pary?u, Berlinie, w Pradze. Po dwóch latach wrócił do Moskwy i rozpoczął pracę w Old Children’s Hospital w 1876 roku. W 1891 roku został mianowany profesorem pediatrii. W 1892 roku powstało Moskiewskie Towarzystwo Pediatryczne, a Filatov został powołany na stanowisko jej przewodniczącego.
 Figure 29. Nicolai Feodorovich Filatov
|
DUNCAN-BIRD’S SIGN
Defined area of dulness and absence of respiratory sounds. A sign of hydatid cyst in the lungs or liver, caused by tapeworms. Also known as Bird’s sign.
OBJAW DUNCANA-BIRDA
Określony obszar stłumienia i braku dźwięku. Objaw torbieli bąblowcowej w płucach lub w wątrobie, spowodowany przez tasiemce. Znany równie? jako objaw Birda.
SAMUEL DOUGAN-BIRD
Australian physician. 1832-1904. He was president of the Medical Society of Victoria in 1869 and physician to the Benevolent Asylum and the Immigrants Aid Society. For thirty years he was chief medical officer to the Australian Mutual Provident Society in Victoria. His lectures were said to be lucid and forthright and the same qualities can be seen in his medical writings. Showed interest in chest disease.
Australijski lekarz. 1832-11904. Był prezesem Towarzystwa Lekarskiego Victorii w 1869 roku i lekarzem Benevolent Asylum i Immigrants Aid Society. Przez trzydzieści lat był głównym oficerem medycznym w Australian Mutual Provident Society w Viktorii. Jego wykłady medyczne były uwa?ane za przejrzyste i proste i w tej samej jakości mo?na był zobaczyć je w jego pismach medycznych. Wykazywał zainteresowania chorobami klatki piersiowej.
 Figure 30. Samuel Dougan-Bird
|
DUTTON’S SIGN
Relapsing fever caused by a west African tick.
DUTTON’S SIGN
Rzuty gorączki spowodowane przez zachodnioafrykańskiego kleszcza.
JOSEPH EVERETT DUTTON
English physician (1879-1905). In 1900, he joined the School’s third expedition to Nigeria and in 1901 he was elected the Walter Myers Fellow in Parasitology. In the same year Dutton undertook his next expedition to the Gambia alone and first recognised the presence of trypanosomes in human blood which would eventually lead to the discovery of the cause of sleeping sickness.
Angielski lekarz (1879-1905). W 1900 roku dołączył do trzeciej szkolnej ekspedycji do Nigerii, a w 1901 roku został wybrany Fellow Walter Myers w Parazytologii. W tym samym roku podjął kolejną wyprawę do Gambii i jako pierwszy stwierdził obecność świdrowców we krwi człowieka, co w końcu doprowadziło do odkrycia przyczyny śpiączki afrykańskiej.
 Figure 31. Joseph Everett Dutton
|
DUVENHAGE FEVER SIGN
(South Africa) Encephalitic illness with near 100 percent mortality. Caused by zoonotic rabies lyssavirus carried by infected micro bats. The virus was discovered in 1970 when a South African farmer (after whom the virus is named) died of a rabies-like encephalitic illness after being bitten by a bat. Microbats are believed to be the natural reservoir of Duvenhage virus.
OBJAW GORĄCZKI DUVENHAGE
Zapalna choroba mózgu ze śmiertelnością blisko 100%. Spowodowana przez odzwierzęcy, chorobotwórczy wirus wścieklizny lyssaviride, wprowadzony przez zainfekowanego Microchiroptera-Microbats (podrząd nietoperzy). Wirus został odkryty w 1970 r., kiedy rolnik Południowej Afryki (od którego nazwiska pochodzi nazwa wirusa) zmarł na wściekliznę z objawami grypopodobnymi i zapaleniem mózgu po ukąszeniu przez nietoperza. Microbats uwa?any jest za naturalny rezerwuar wirusa Duvenhage.
DYNAMITE SIGN
A headache, throbbing, tingling in extremities, pale blue lips. Caused by exposure to toluene and acid fumes when entering recently exploded caves for gold excavation. Dahlonega city Georgia c.1828.
OBJAW DYNAMITU
Pulsujący ból głowy, mrowienie w kończynach, jasnoniebieskie usta. Spowodowane nara?eniem na działanie toluenu i oparów kwasu przy wejściu do niedawno wysadzonej jaskini wykopu złota. Dahlonega, Georgia około 1828 r.
ACKNOWLEDGEMENT:
Figure 1 Estelle LAMBERT BIUMInfo 12, rue de l’Ecole de Médecine – 75006 Paris, France estelle.lambert@bium.parisdescartes.fr
REFERENCES
1. Danielssen and Boeck (Norway), Tralleckla Sp&lalskhcd, with atlas of twenty-four coloured plates, Paris, 1848 2. Sobanko JF, Freeman AF, Palmore TN, Mendoza D, Richard Lee CC, Cowen EW: A Sri Lankan woman with rheumatoid arthritis and anesthetic plaques. J Am Acad Dermatol. 2009; 60: 1018-1021. 3. Robertson J: Leprosy and the elusive M. leprae: colonial and imperial medical exchanges in the nineteenth century. Hist. cienc. saude-Manguinhos 2003; 10: 13-40. 4. letter: Daniel Cornelius Danielssen. 1815-1894. Int J Lepr Other Mycobact Dis. 1973; 41: 152-153. 5. Ziem JB, Spannbrucker N, Magnussen P, Olsen A, Amon-Kotey DN, Frenzel K, et al: Oesophagostomum bifurcum-induced nodular pathology in a highly endemic area of Northern Ghana. Trans R Soc Trop Med Hyg. 2005; 99: 417-422. 6. Surjushe A, Jindal S, Gote P, Saple DG: Darier’s sign. Indian J Dermatol Venereol Leprol 2007; 73: 363-364. 7. Ségal A: Ferdinand-Jean Darier (1856-1938) dermatologist of world renown. Hist Sci Med. 2009; 43: 389-394. 8. Moulonguet I; sous l’égide du Groupe d’histopathologie cutanée de la Société française de dermatologie (SFD). Darier’s disease. Ann Dermatol Venereol. 2010; 137: 752-754. 9. Phillips WR: Protection phenomenon in measles. Debre phenomenon or aussparphanomen. Am J Dis Child. 1938; 55: 1257-1260. 10. Stowers JH: Case of Delhi Boil or Sore (Syn.: Oriental Sore; Aleppo Boil). Proc R Soc Med. 1920; 13: 81–83. 11. Kim JH, Park HY, Ahn SK: Cherry Angiomas on the Scalp. Case Rep Dermatol. 2009; 1: 82-86. 12. Tokura Y: Extrinsic and intrinsic types of atopic dermatitis. J Dermatol Sci. 2010; 58: 1-7. 13. Sams WM: Charles Clayton Dennie 1883-1971. Arch Dermatol. 1971; 104: 94-95. 14. Wollina U, Goldman A, Heinig B: Microcannular tumescent liposuction in advanced lipedema and Dercum’s disease. G Ital Dermatol Venereol. 2010; 145: 151-159. 15. Sorbie C: Francis Xavier Dercum. Orthopedics. 2009; 32: 882. 16. Totz KA: Images in emergency medicine. Scrotal hematoma with open book pelvis fracture and prostatic urethral disruption. Ann Emerg Med. 2004; 43: 533, 538. 17. Ahn SY, Kim JH, Ahn SK, Oh YS: Clinical improvement of pityriasis rubra pilaris with antibiotic therapy. Eur J Dermatol. 2011; 21: 106-107. 18. Waltz M, Shattock P: Autistic disorder in nineteenthcentury London: three case reports. Autism. 2004;8:7-20. 19. Meffert JJ, Peake MF, Wilde JL: 'Dimpling’ is not unique to dermatofibromas. Dermatology. 1997; 195: 384-386. 20. Roldán WH, Espinoza YA, Huapaya PE, Jiménez S: Diagnóstico de la toxocarosis humana. Rev Peru Med Exp Salud Publica. 2010; 27: 613-620. 21. Tanei R, Katsuoka K: Clinical analyses of atopic dermatitis in the aged. J Dermatol. 2008; 35: 562-269. 22. Kitzmantel A: Die Jesuitenmissionare Martin Dobrizhoffer und Florian Paucke und ihre Beiträge zur Ethnographie des Gran Chaco im 18. Jahrhundert. Inaugural-Dissertation zur Erlangung des Doktorgrades der Philosophie an der Ludwig-Maximilians-Universität München, 2004. 23. Osler W: Thomas Dover, M.B. (of Dover’s Powder), physician and buccaneer. Acad Med. 2007; 82: 880. 24. Tormosov DD: Dubois symptom in late congenital syphilis. Vestn Rentgenol Radiol. 1960; 34: 69-70. 25. Voelpel JH, Muehlberger T: The du Bois sign. Ann Plast Surg. 2011; 66: 241-244. 26. Vrebos J, Dupuis CC: À la rencontre du Pr Paul Dubois (Paris 1795-1871). De la chéiloplastie néonatale dans les fentes labiales. Ann Chir Plast Esthet. 2006; 51: 253-259. 27. Bogenrieder T, Stolz W: From the New World. Louis A. Duhring and dermatitis herpetiformis. Hautarzt. 2003; 54:167-172. 28. Weisse ME: The fourth disease, 1900-2000. Lancet. 2001; 357: 299-301. 29. Il’inskii PI: Nil Fedorovich Filatov, 1847-1902; materials for history of Russian pediatrics. Klin Med (Mosk). 1954; 32: 89-95. 30. Scarlata F, Giordano S, Saporito L, Marasa L, Li Pani G, Odierna Contino A, et al.: Cystic hydatidosis: a rare case of spine localization. InfezMed. 2011;19:39-41. 31. Heaulme M, Couvreur P, Sicard JM: Tick bite fever in West Africa: difficulties in diagnosis of an emerging disease. Med Trop (Mars). 2009 Dec;69(6):595-8. 32. Cook GC, Braybrooke J: Joseph Everett Dutton (1874-1905): pioneer in elucidating the aetiology of west African trypanosomiasis. J Med Biogr. 1997; 5: 131-136. 33. Markotter W, Van Eeden C, Kuzmin IV, Rupprecht CE, Paweska JT, Swanepoel R, et al: Epidemiology and pathogenicity of African bat lyssaviruses. Dev Biol (Basel). 2008; 131: 317-325.
Comments are closed.